Eind in zicht

Lieve mensen,

 

Zoals de meesten van jullie wel weten, is mijn reis vooral gewijd aan mijn vader: ik wilde de tocht die hij in 1942 heeft moeten afbreken in St Jean Pied de Port, voor hem willen afmaken. Hij heeft zijn tocht moeten bekopen met 3 jaar concentratiekamp in Buchenwald, als politiek gevangene. Ik ben dankbaar dat ik voor hem de Pyreneeen alsnog heb mogen doorkruisen vanaf de plek waar hij gevangen werd genomen. De reis door Noord Spanje heb ik ook voor hem mogen maken en nu zit mijn taak er bijna op. Overmorgen wordt hij 90 jaar en dan zal de cirkel rond zijn.

 

In de vorige mail verhaalde ik dat er af en toe nare dingen gebeuren op de camino. Natuurlijk sluit ik af met het positieve beeld dat ik heb van de camino:

de tocht is prachtig, er gebeurt wel het een en ander met je als je zolang onderweg bent. En de mensen die je tegenkomt zijn zo enorm vriendelijk. Een paar dagen geleden zat ik op de verkeerde weg door een onduidelijke aanwijzing bij een splitsing. Ik hield een auto aan met een jong stel erin. Ik mocht instappen en ze brachten me weer naar de route.

Gisteren moest ik kiezen tussen een te korte route en een te lange route. Ik dacht, och, ik zie wel. Net toen ik klaar stond om op weg te gaan, kwam er een oudere man naar me toe die me vroeg of ik hem wilde helpen met een taxi. Hij had me Spaans horen praten, vandaar. Hij kon nauwelijks meer lopen en moest naar een hotel in de volgende plaats. Daarna vroeg hij of ik met hem de taxi wilde delen en zie, mijn probleem was opgelost: ik kon vanaf die plaats de nieuwe etappe lopen. Zulke dingen overkomen je.

 

Een paar dagen geleden hadden Irma en ik een herberg die bestond uit geschakelde cabins die rond de kerk stonden gegroepeerd. Naast ons zat een Spanjaard die gekleed ging als Indier. , s Avonds zat hij op het stoepje heerlijk mondharmonica te spelen, wat een heerlijke sfeer gaf. ,s Nachts had hij echter een cd met Indische muziek opgezet, wat ik minder aangenaam vond, want op den duur kon ik alle patronen herkennen en ging ik me eraan ergeren. Ik heb hem wakker gemaakt en hij heeft hem uitgezet.

 

Verder was er een Oostenrijkse zangeres die gitaar speelde in allerlei kerkjes en ik heb menig concertje van haar gehoord. prachtig.

 

Ik moet nu helaas stoppen van de bibliothecaresse...

 

Dikke kus van