Galicie

Hola!!

 

Heb weer een internetplek gevonden, dus ik kon heerlijk jullie berichten lezen! Bedankt, lieve mensen!

 

Gisteren heb ik O Cebreiro beklommen, de laatste bergrug. Het was prachtig weer en dat is wel fijn als je in de bergen bent! Ik hoor verhalen over mist en regen, maar gelukkig heb ik van een prachtig zicht op de bergen mogen genieten. En nu zit ik dan in Galicie. Ook hier is het landschap erg mooi, het is er stil met uitgestorven dorpen. In Triacastela hebben Irma en ik afscheid van elkaar genomen want onze wegen scheidden daar: ik nam de alternatieve route, die wel erg lang bleek te zijn. Ik kwam uit in Samos, waar ik lekker een eenpersoons kamer heb genomen in een hostal, want die herbergen met al die mensen was ik even zat. Ik geniet nu van een bed met lakens(!) en het is er lekker schoon. 2 dagen geleden heb ik een lange route langs de weg gehad en heet!!!! Er zijn verschillende mensen onwel geworden, hoorde ik, en werden door een ambulance  opgehaald Ja, je hoort af en toe ook nare dingen. Een vrouw heeft onderweg een hartinval gekregen en moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Haar vriendin was er helemaal confuus van. Ook hoor je wel eens iets over diefstal: de complete rugzak van een Franse jongen is in Pamplona uit de gemeentelijke herberg gestolen en in een klein plaatsje (waar ik ook sliep, maar dan in een andere herberg) verderop werden ´s nachts door 2 mannen alle mobiels en oplaadapparatuur gestolen. Jammer dat zulke dingen gebeuren. Zelf bewaar ik alle kostbaarheden in mijn slaapzak.

 

Gisteravond in Alto do Poio brak er opeens een enorm onweer los. Irma en ik zaten juist aan een koel biertje op het terras van ons onderkomen. Onze was hadden we op tijd binnengehaald en toen kwam de regen met bakken uit de lucht. Maar  vandaag was het weer goed weer tijdens het lopen en precies toen ik me op mijn kamer had genesteld, begon het te regenen. Ik had dus weer eens geluk.

 

Tja, en morgen zal ik het punt passeren dat aangeeft dat ik nog 100 km van Santiago verwijderd ben! Het schijnt dat er die laatse 100 km heel veel Spanjaarden op de weg zijn. Ik zie wel hoe dat gaat. Dat is wat je leert onderweg: je niet druk maken. Ik neem de dag zoals die is en plan niets. Ik weet ook niet welke dag precies ik zal aankomen en ik neem de omstandigheden zolas ze zijn. Verder laat ik heerlijk mijn gedachten stromen tijdens het lopen. Onderweg zie ik van alles: bloemen, vogels, hagedissen, een slangetje, loslopende kippen en ander vee. De dieren hebben hier een erg goed leven!

 

O ja, de eerste week heb ik me een pelgrimskapsel laten aanmeten onderweg: alle krullen eraf en lekker kort.

 

Vandaag liet ik mijn mobiel opwaarderen. De contactpersoon vroeg waar ik was en toen hij Santiago hoorde waardeerde hij gratis mijn mobiel met € 20,- op!! Wat lief!!!!! Zulke dingen overkomen je tijdens de Camino!

 

Beste mensen, ik vermoed dat ik nog 1 keer een mail stuur, namelijk vanuit Santiago. Ik dank jullie dat julie zo met me meeleven en ga met jullie samen de laatste 100 km lopen.

 

Heel veel liefs van Anne